blog translate
4.10.11
[Ανορθόδοξα] Εντελώς κατά τύχη
9:00 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
xaris kiprianidis
ΤΑ ΝΕΑ, 04/10/2011
Τις προάλλες κάποιοι αποφάσισαν να εκφραστούν με θύμα τον Λέοντα της Αμφίπολης, ταφικό μνημείο κάποιου στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου που βρίσκεται έξω από τις Σέρρες... Επιφάνεια να 'ναι κι ό, τι να 'ναι, αρκεί να σου επιτρέπει να αναδείξεις τα δημιουργικά σου αισθήματα αναγράφοντας με σπρέι διάφορα Fuck και λοιπά καββαλιστικά. Είναι κι αυτό σαν το selective default, που άλλο είναι να το πεις στα ελληνικά κι άλλο στην παγκόσμια κοινή.
Σιγά τα ωά, θα μου πείτε. Η ιστορία όμως δεν σταματάει εδώ. Διότι όταν η ταλαίπωρη έφορος Aρχαιοτήτων της περιοχής είδε την κατάσταση του μνημείου, έστειλε συνεργείο για να το καθαρίσει. Πλην όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο εκ πρώτης όψεως φαίνονται, καθότι διερχόμενη νταλίκα ντεραπάρισε στο οδόστρωμα, δίπλωσε, αναποδογύρισε και σύρθηκε ώς το μνημείο με όλους τους τόνους του βάρους της. Μνημείο και συνεργείο γλίτωσαν την τελευταία στιγμή, για μερικά μόλις μέτρα.
Σιγά τα ωά, θα μου πείτε και πάλι. Ατυχήματα συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες, ακόμη και στις πολιτισμένες χώρες, και η δική μας, αν μη τι άλλο, διατηρεί τα δικαιώματα της ιδιοπροσωπείας της. Εκεί που οι ξενέρωτοι, είτε καρτεσιανοί, είτε προτεστάντες, καταναλίσκουν ποσότητες φαιάς ουσίας για να περιορίσουν τις παρεμβάσεις του τυχαίου, εμείς φροντίζουμε να τα πηγαίνουμε καλά μαζί του, να το εξευμενίζουμε αφήνοντάς του όσο περισσότερο χώρο γίνεται για να αναπτυχθεί ώστε την κρίσιμη στιγμή να μας συμπαραστέκεται σταματώντας την νταλίκα μερικά μόλις μέτρα πριν από την καταστροφή.
Και το επεισόδιο δεν θα άξιζε ούτε μια δεκάρα προσοχή αν δεν συμπύκνωνε την κατάσταση που λίγο ώς πολύ όλοι μοιραζόμαστε. Το πρόβλημα που το φτιάξαμε μόνοι μας πάμε να το λύσουμε μόνοι μας χωρίς να υπολογίζουμε πως κάπου εκεί δίπλα κυκλοφορούν νταλίκες. Κι όσο λιγότερο φροντίζουμε να προστατευθούμε από το τυχαίο ντεραπάρισμά τους τόσο περισσότερο φλερτάρουμε με την καταστροφή. Κι αν δεν ιδρώνει το αυτάκι μας, αυτό συμβαίνει επειδή το εν λόγω όργανο χρόνια τώρα, δεκαετίες τώρα, έχει συνηθίσει να συνδιαλέγεται με τη θεά προστάτιδα της χάρης μας, την Τύχη μας, μεγάλη η χάρη Της. Υπέροχοι τζογαδόροι σ' έναν κόσμο φτιαγμένο από λογιστές. Δύσκολα πράγματα, θα συμφωνήσετε.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Φαντασθείτε αν, ο μη γένοιτο, η νταλίκα δεν σταματούσε εκεί και τώρα θρηνούσαμε θύματα - και το συνεργείο και το μνημείο. Πόσοι υπεύθυνοι, εν μια νυκτί, θα γίνονταν ανεύθυνοι, πόσες διατριβές θα γράφονταν γι' αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν, για προστατευτικά κιγκλιδώματα και όρια ταχύτητας, και με πόση αυτοπεποίθηση κάποιοι θα μας διαβεβαίωναν ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε. Διότι από τούδε και στο εξής όλα θα γίνουν όπως έπρεπε να έχουν γίνει.
Στο κάτω - κάτω είναι μάλλον βέβαιο πως την επόμενη φορά η Τύχη θα γυρίσει με το μέρος μας.
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Ετικέτες
news
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Επικοινωνία
Αναγνώριση Γενοκτονίας
βοηθήστε με την ψήφο σας
επισκέπτες
on line
 |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου